Parkinsonova bolest jedna je od najčešćih neurodegenerativnih bolesti, koja se javlja u oko 1 % populacije u dobi iznad 60 godina, iako se nastup bolesti bilježi i u ranijoj životnoj dobi. Uzrok tog poremećaja nije poznat, a pretpostavlja se da nastaje interakcijom genskih (svojevrsna predispozicija) i okolišnih čimbenika.

Manjak živčanog prijenosnika dopamina rezultira tipičnom kliničkom prezentacijom Parkinsonove bolesti koju karakterizira trijas simptoma: tremor, rigor i bradikineza, s kasnijim razvojem posturalne nestabilnosti. Uz te motoričke simptome javljaju se i tzv. nemotorički simptomi (bol, opstipacija, smetnje mokrenja, poremećaji spavanja, poremećaj njuha, depresija i dr.).

U liječenju deficitarne supstancije koriste se dva farmakološka principa:

1. nadomještanje (supstitucija) i

2. inhibicija aktivnosti enzima koji razgrađuju supstanciju koja nedostaje.

Uz medikamentnu terapiju iznimnu važnost ima kompleksna neurorehabilitacija. U liječenju i skrbi za oboljele od ove multisustavne bolesti, uz neurologa, sudjeluje više stručnjaka medicinskog i nemedicinskog profila. Multidisciplinaran tim stoga čine: neurolog, liječnik obiteljske medicine, fizijatar, fizioterapeut, psihijatar, psiholog, logoped, socijalni radnik, dijetetičar, somnolog, urolog, gastroenterolog, dermatolog te drugi stručnjaci ovisno o specifičnim potrebama bolesnika. U timu značajno mjesto ima liječnik obiteljske medicine koji prati bolesnika i surađuje sa specijalistima ostalih struka i drugim članovima tima. Uz to, iznimno je važno što ranije prepoznavanje simptoma i znakova Parkinsonove bolesti, posebice nemotoričkih, s ciljem što ranijeg postavljanja dijagnoze, kao i diferencijalne dijagnoze prema drugim sličnim stanjima.

Srđana Telarović