Različite eksperimentalne formulacije bioaktivnih kompozitnih materijala se istražuju diljem svijeta, ali komercijalni proizvodi dostupni za kliničku uporabu su malobrojni.

Učinak sprečavanja karijesa kod bioaktivnih se kompozita postiže putem dvaju glavnih pristupa: antimikrobnom aktivnošću i remineralizacijom tvrdih zubnih tkiva.

U ovom članku je izložen kratki pregled eksperimentalnih bioaktivnih kompozitnih materijala temeljenih na amorfnom kalcijevom fosfatu i bioaktivnim staklima.

Opisane su njihove prednosti, nedostaci i najvažnija svojstva.

Općenito, uravnoteživanje bioaktivnosti i mehaničkih svojstava kompozitnih materijala uvijek zahtjeva određeni kompromis.

Svojstva bioaktivnih punila (sastav, veličina čestica, udio punila, površinski tretman) trebaju omogućiti dostatno otpuštanje iona u vodenom okolišu, a pri tome ne smiju negativno utjecati na temeljna svojstva kompozitnih materijala, poput: stupnja konverzije, polimerizacijskog skupljanja i s njim povezanog stresa, čvrstoću, tvrdoću, modulus elastičnosti, degradaciju u vodi i biokompatibilnost.

Glavne prednosti bioaktivnih kompozitnih materijala uključuju: mogućnost regeneracije tvrdih zubnih tkiva nakon izloženosti kiselini pomoću kalcijevih, fosfatnih i drugih iona, smanjenje dentinske preosjetljivosti i postoperativne osjetljivosti, precipitaciju hidroksiapatita u marginalnoj pukotini, inhibiciju bakterijskog rasta i poboljšanje trajnosti sveze između kompozitnog materijala i dentina.

Zrinka Tarle, Matej Par